پست وبلاگی
مدت مطالعه: 9 دقیقه 
ای سنج
30 فروردین 1403
مدت مطالعه: 9 دقیقه بیش فعالی چیست | علائم و راه های درمان
بیش فعالی اصطلاحی است که درباره شرایطی در کودکان، استفاده بسیاری می‌شود، بیش فعالی (ADHD) در کودکان باعث می‌شود که کودک شما دچار مشکلاتی در تمرکز و انجام دادن فعالیت شود. در مواقع بروز بیش فعالی، کودک شما نمی‌تواند وظایف درسی خود را به درستی انجام دهد و همواره دچار بی قراری است.
اگر گمان می‌کنید که کودک شما دچار بیش فعالی است یا متوجه شدید که بیش فعال است و قصد دارید درباره جزئیات این موضوع، اطلاعات جامعی به دست آورید، این نوشتار از ای سنج برای شما بسیار مفید است.
فهرست مطالب
بیش فعالی چیست؟
اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی رشدی شایع است که میلیون ها کودک و بزرگسال را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد.
یکی از ویژگی‌های کودکان بیش فعال، مشکل در کنترل رفتار است. این نکته به این معنی است که کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در تمرکز بر روی کارها، صبر کردن و پیروی از دستورالعمل ها مشکل داشته باشند. آنها همچنین ممکن است بیشتر در معرض رفتارهای تکانشگری مانند پریدن وسط صحبت دیگران، دویدن در محل‌های نامناسب و انجام کارهای خطرناک بدون فکر کردن به عواقب آن باشند.
بیش فعالی در بزرگسالان
عدم درمان ADHD در دوران کودکی می‌تواند عواقب منفی متعددی را برای فرد در دوران بزرگسالی به همراه داشته باشد. طبق آخرین مطالعات، حدود 60 درصد از کودکانی که بیش فعالی آنها درمان نشود، در بزرگسالی هم دچار مشکلاتی می‌شوند و این اختلال، همه ابعاد زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
بیش فعالی در کودکان
بیش فعالی/کمبود توجه (ADHD) یک اختلال رشدی عصبی شایع است که بر میلیون‌ها کودک در سراسر جهان تأثیر می‌گذارد. این اختلال معمولاً در سنین 5 تا 17 سالگی خود را نشان می‌دهد و تخمین زده می‌شود که از هر 10 کودک 1 نفر به آن مبتلا باشد.
علائم بیش فعالی چه زمانی آشکار می‌شود؟
علائم بیش فعالی (ADHD) معمولاً در اوایل دوران کودکی، اغلب بین 3 تا 5 سالگی ظاهر می‌شود. با این حال، در برخی موارد، علائم ممکن است تا 7 سالگی یا بعد از آن آشکار نشود.
مهم است توجه داشته باشید که همه کودکان پر جنب و جوش یا بی توجه، ADHD ندارند. برای تشخیص بیش فعالی، علائم باید شدید باشند و عملکرد کودک در مدرسه، خانه یا روابط اجتماعی را مختل کنند، اگر می‌خواهید از علائم بیش فعالی آگاهی داشته باشید در ادامه به بررسی این موضوع می‌پردازیم.
علائم بیش فعالی
بیش فعالی با الگوهای مداوم بی قراری و تحرک بیش از حد، مشکل در تمرکز و توجه، و رفتارهای تکانشگری مشخص می‌شود. این علائم می‌توانند در عملکرد تحصیلی، شغلی و روابط فرزند شما اختلال ایجاد کند.
علائم اصلی بیش فعالی عبارتند از:
بی قراری و تحرک بیش از حد
- کودک شما ممکن است دائماً در حال حرکت باشد، مشکل در نشستن به مدت طولانی داشته باشد و به نظر می‌رسد که همیشه در حال جنب و جوش باشد.
- دست و پاهای خود را تکان دهد، با اشیاء بازی کند یا در صندلی خود وول بخورد.
- ممکن است در مکان‌های نامناسب بدود یا بالا برود.
مشکل در تمرکز و توجه
- فرد ممکن است در تمرکز بر روی کارها، دنبال کردن دستورالعمل‌ها و به پایان رساندن کارها مشکل داشته باشد.
- به راحتی حواسش پرت می‌شود و به محرک‌های دیگر توجه می‌کند.
- ممکن است در گوش دادن به صحبت دیگران مشکل داشته باشد.
رفتارهای تکانشگری
- کودک بیش فعال قبل از فکر کردن صحبت می‌کند، در بازی‌ها تقلب می‌کند، قوانین را زیر پا بگذارد و بدون توجه به عواقب، کارهای خطرناکی انجام دهد.
- ممکن است در نوبت ایستادن مشکل داشته باشد و حرف دیگران را قطع کند.
- ممکن است بدون فکر کردن تصمیم بگیرد و عمل کند.
شدت علائم بیش فعالی می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. برخی از افراد ممکن است علائم خفیفی داشته باشند که فقط در برخی از موقعیت‌ها قابل توجه باشد، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم شدیدتری داشته باشند که در زندگی روزمره آنها تداخل ایجاد کند.
علائم بیش فعالی ممکن است با افزایش سن تغییر کند. برخی از کودکان ممکن است با افزایش سن، برخی از علائم خود را از دست بدهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است همچنان در دوران نوجوانی و بزرگسالی علائمی داشته باشند.
بررسی انواع بیش فعالی
متخصصان برای تجویز درمان بهتر و اصولی، بیش فعالی را به دسته‌های مختلفی تقسیم کرده‌اند که در ادامه، هر کدام از این موارد را بررسی می‌کنیم:
اولین نوع بیش فعالی: اختلال کم توجهی
اختلال کم توجهی (Inattentive ADHD)، یکی از انواع اختلال کم توجهی/بیش فعالی (ADHD) است که با مشکل در تمرکز، توجه و پیگیری کارها مشخص می‌شود. افراد مبتلا به این نوع بیش فعالی در به خاطر سپردن اطلاعات، دنبال کردن راهکار و سازماندهی کارهای خود مشکل داشته دارند. آنها همچنین ممکن است به راحتی حواسشان پرت می‌شود و از یک کار به کار دیگر بپرند.
علائم اصلی اختلال کم توجهی عبارتند از:
- مشکل در تمرکز
- حواس پرتی
- فراموشی
- بی نظمی
- مشکل در پیگیری دستورالعمل ها
- آهسته انجام دادن کارها
- رویابافی
اختلال کم توجهی بیشتر در دختران تشخیص داده می شود تا پسران. این به این دلیل است که علائم آنها ممکن است ظریف تر و کمتر آشکار باشد. دختران مبتلا به اختلال کم توجهی ممکن است به جای پرخاشگری یا بی قراری، علائمی مانند بی حوصلگی، انزوا یا عملکرد ضعیف تحصیلی نشان دهند.
رفتارهای تکانشگری
رفتارهای تکانشگری یکی دیگر از انواع بیش فعالی است. افراد مبتلا به این نوع ADHD ممکن است در کنترل تکانه های خود مشکل دارند و قبل از فکر کردن عمل می‌کنند. این موضوع می‌تواند منجر به رفتارهای خطرناک، تصادفات، مشکلات در مدرسه و روابط و سایر چالش‌ها شود.
برخی از نمونه های رفتارهای تکانشگری عبارتند از:
- قطع صحبت دیگران
- بی قراری
- پریدن وسط کارها
- تصمیم گیری بدون فکر
- رفتارهای خطرناک
- مشکل در صبر کردن
بیش فعالی ترکیبی
ممکن است که برخی از کودکان دچار ترکبیب از بی فعالی تکانشی و کم توجهی شوند، این دسته از افراد همواره دارای انرژی فوق العاده بالایی هستند و به همین دلیل مشکلاتی را در هنگام تخلیه انرژی به وجود می‌آورند.
عوارض بیش فعالی در زندگی
بیش فعالی/کمبود توجه (ADHD) اختلالی شایع در دوران کودکی است که می‌تواند عواقب بلندمدتی را به همراه داشته باشد.
در حالی که علائم اصلی ADHD مانند بی‌توجهی، بیش‌فعالی و تکانشگری معمولاً با افزایش سن خفیف‌تر می‌شوند، اما این اختلال همچنان می‌تواند چالش‌های قابل توجهی را در زندگی بزرگسالان ایجاد کند.
برخی از عوارض عمده ADHD در بزرگسالان عبارتند از:
1. مشکلات سلامت روان
- افسردگی: احساس غم و ناامیدی مداوم، از دست دادن علاقه به فعالیت ها، تغییرات در اشتها و خواب
- اضطراب: احساس عصبی شدن یا ترس مداوم، مشکل در تمرکز، بی قراری، تحریک پذیری
- اختلالات خلقی: نوسانات خلقی شدید، خشم، تحریک پذیری
- سوء مصرف مواد: استفاده از الکل، مواد مخدر یا نیکوتین برای مقابله با علائم ADHD یا مشکلات دیگر
2. مشکلات در روابط
- مشکلات در روابط زناشویی: مشکل در ارتباط موثر، بحث و جدل، بی اعتمادی
- مشکلات در روابط با دوستان و خانواده: کناره گیری از اجتماع، احساس انزوا، مشکل در حفظ روابط
- مشکلات در محل کار: مشکل در تمرکز، عدم سازماندهی، تأخیر، غیبت از محل کار
3. مشکلات مالی
- مدیریت ضعیف پول: مشکل در بودجه بندی، مخارج بیهوده و انباشت بدهی
- مشکل در حفظ شغل: از دست دادن شغل به دلیل عملکرد ضعیف، تأخیر یا غیبت
4. مشکلات سلامتی
- آسیب ها: به دلیل بی‌دقتی و کم توجهی در معرض خطر بیشتر آسیب دیدگی هستند.
- چاقی: به دلیل عدم فعالیت بدنی کافی و رژیم غذایی نامناسب در معرض خطر بیشتر چاقی هستند.
- مشکلات خواب: مشکل در به خواب رفتن، بیدار شدن های مکرر در طول شب، خواب آشفته
5. مشکلات تحصیلی
- ادامه تحصیل در دانشگاه: مشکل در تمرکز در کلاس، انجام تکالیف، مدیریت زمان
- مشکلات یادگیری: مشکل در خواندن، نوشتن و ریاضی
علت ایجاد اختلال بیش فعالی
علت دقیق بیش فعالی هنوز ناشناخته است، اما به نظر می‌رسد ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد آن نقش دارند که شامل موارد زیر است:
عوامل ژنتیکی
- مطالعات نشان داده اند که ADHD در خانواده‌هایی شایع است که دچار این اختلال هستند، به این معنی که اگر یکی از والدین یا اعضای خانواده مبتلا به این اختلال باشد، احتمال ابتلای فرزند به آن بیشتر است.
- محققان ژن‌های متعددی را شناسایی کرده اند که ممکن است با خطر ابتلا به ADHD مرتبط باشند.
عوامل محیطی
برخی از عوامل محیطی که ممکن است خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهند عبارتند از:
- قرار گرفتن در برابر آلودگی مربوط به ماده سرب
- مشکلات خانوادگی
- سوء استفاده
- زایمان زودرس
- وزن کم هنگام تولد
عوامل مغزی
- مطالعات نشان داده اند که افراد مبتلا به بیش فعالی تفاوت هایی در ساختار و عملکرد مغز خود، به خصوص در نواحی مربوط به توجه و کنترل تکانه دارند.
نقش ریشه‌های عصبی
- متخصصان معتقدند که برخی از ریشه‌های عصبی می‌تواند در بروز ADHD نقش داشته باشد.
- اختلالات در عملکرد انتقال دهنده‌های عصبی مانند دوپامین و نوراپی نفرین که در تنظیم توجه، تمرکز و کنترل رفتار نقش دارند، می‌تواند در ایجاد علائم ADHD موثر باشد.
- ناهنجاری‌های ساختاری و عملکردی در برخی از نواحی مغز، مانند قشر پیشانی و گانگلیون‌های قاعده ای که در برنامه ریزی، سازماندهی و کنترل رفتار دخیل هستند، نیز می‌تواند به علائم ADHD مرتبط باشد.
تشخیص بیش فعالی: فرایندی چندوجهی
تشخیص اختلال کم‌توجهی/بیش‌فعالی (ADHD) یک فرآیند پیچیده است که شامل ارزیابی‌های مختلف و جمع‌آوری اطلاعات از منابع متعدد می‌شود.
هیچ تست واحدی برای تشخیص ADHD وجود ندارد. در عوض، متخصصان بهداشت روان از ترکیبی از روش‌ها برای ارزیابی علائم و رد سایر علل احتمالی مشکلات استفاده می‌کنند.
مراحل کلی فرآیند تشخیص ADHD عبارتند از:
1. جمع‌آوری اطلاعات
- مصاحبه با بیمار: پزشک یا متخصص بهداشت روان با بیمار در مورد علائم، سابقه پزشکی، سابقه خانوادگی، عملکرد تحصیلی یا شغلی و سایر عوامل مرتبط صحبت خواهد کرد.
- مصاحبه با والدین یا مراقبان: اگر بیمار کودک یا نوجوان است، پزشک یا متخصص بهداشت روان با والدین یا مراقبان او در مورد علائم، رفتار و عملکرد کودک در خانه و مدرسه صحبت خواهد کرد.
- پرسشنامه‌ها: ممکن است از بیمار و/یا والدین او خواسته شود تا به پرسشنامه‌هایی در مورد علائم ADHD و سایر مشکلات رفتاری یا عاطفی پاسخ دهند.
2. معاینات بالینی
- معاینه فیزیکی: پزشک ممکن است معاینه فیزیکی را برای رد سایر علل احتمالی علائم، مانند مشکلات پزشکی یا مصرف دارو، انجام دهد.
- معاینات روانپزشکی: پزشک یا متخصص بهداشت روان ممکن است ارزیابی‌هایی را برای بررسی عملکرد شناختی، خلق و خو و سایر عوامل مرتبط با سلامت روان انجام دهد.
3. آزمایش‌های تشخیصی
هیچ آزمایش تشخیصی واحدی برای ADHD وجود ندارد. با این حال، ممکن است از برخی آزمایش‌ها، مانند تست‌های هوش یا تست‌های پردازش اطلاعات، برای کمک به ارزیابی عملکرد شناختی بیمار استفاده شود.
تشخیص ADHD بر اساس معیارهای ارائه شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات ذهنی (DSM-5) انجام می‌شود. این معیارها شامل وجود علائم بی‌توجهی، بیش‌فعالی و تکانشگری است که در چندین زمینه زندگی فرد (مانند مدرسه، خانه یا محل کار) تداخل ایجاد می‌کند.
راه‌های درمان اختلال بیش فعالی (ADHD)
درمان اختلال کم توجهی/بیش فعالی (ADHD) معمولاً شامل ترکیبی از روش‌های درمانی است که به طور کلی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:
1. درمان دارویی
- داروهای محرک مانند ریتالین، Adderall و Concerta رایج ترین نوع داروی مورد استفاده برای درمان ADHD هستند. این داروها با افزایش سطح دوپامین و نوراپی نفرین در مغز عمل می‌کنند که می‌تواند به بهبود توجه، تمرکز و کنترل رفتار کمک کند.
- داروهای غیر محرک مانند استراترا و آتوموکستین نیز برای درمان ADHD استفاده می‌شوند. این داروها ممکن است برای کودکانی که به داروهای محرک پاسخ خوبی نمی‌دهند یا عوارض جانبی را تجربه می‌کنند، مناسب باشد.
2. رفتار درمانی
- رفتار درمانی شناختی (CBT) یکی از انواع رایج رفتار درمانی برای ADHD است. CBT به کودکان و بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی کمک می‌کند تا نحوه شناسایی و مدیریت افکار، احساسات و رفتارهای خود را یاد بگیرند.
- آموزش مهارت‌های اجتماعی نیز می‌تواند به کودکان مبتلا به بیش فعالیکمک کند تا مهارت‌های لازم برای برقراری ارتباط موثر با دیگران و ایجاد روابط سالم را یاد بگیرند.
- مدیریت رفتار نیز می‌تواند به والدین و معلمان در ایجاد ساختار و انتظارات واضح برای کودکان مبتلا به ADHD کمک کند.
درمان خانگی بیش فعالی
در حالی که برخی از روش‌های خانگی ممکن است به طور موقت علائم بیش فعالی را تسکین دهند، هیچ درمان قطعی خانگی برای این اختلال وجود ندارد. مشاوره با یک متخصص واجد شرایط مانند روانپزشک یا روانشناس همیشه بهترین روش برای دریافت یک برنامه درمانی مناسب و موثر برای ADHD است.
با این حال، در کنار درمان اصلی، برخی از روش‌های خانگی ممکن است به عنوان مکمل برای مدیریت علائم بیش فعالی مفید باشند. این موارد شامل:
1. رژیم غذایی سالم
- مصرف غذاهای سرشار از پروتئین و فیبر: این غذاها می‌توانند به تنظیم سطح قند خون و بهبود تمرکز کمک کنند.
- کاهش مصرف قند و غذاهای فرآوری‌شده: این غذاها می‌توانند علائم ADHD را بدتر کنند.
- مصرف اسیدهای چرب امگا 3: مطالعات نشان داده‌اند که امگا 3 می‌تواند به بهبود عملکرد مغز و کاهش علائم ADHD کمک کند.
2. ورزش منظم
- فعالیت بدنی روزانه: حداقل 30 دقیقه ورزش در بیشتر روزها می‌تواند به بهبود تمرکز، کاهش اضطراب و افزایش سطح انرژی در افراد مبتلا به ADHD کمک کند.
- انواع مختلف ورزش: فعالیت‌های مختلف مانند پیاده‌روی، دویدن، شنا، دوچرخه‌سواری یا ورزش‌های گروهی را امتحان کنید تا ببینید چه چیزی برای شما بهتر است.
3. خواب کافی
- داشتن برنامه خواب منظم: هر شب در یک زمان مشخص به رختخواب بروید و صبح در همان زمان از خواب بیدار شوید.
- ایجاد محیط خواب آرام: اتاق خواب خود را تاریک، ساکت و خنک نگه دارید.
- اجتناب از کافئین و دستگاه‌های الکترونیکی قبل از خواب: کافئین و نور آبی ساطع شده از صفحه نمایش‌ها می‌توانند خوابیدن را دشوارتر کنند.
4. تکنیک‌های مدیریت استرس
- مدیتیشن: مدیتیشن می‌تواند به آرامش ذهن، بهبود تمرکز و کاهش اضطراب کمک کند.
- یوگا: یوگا ترکیبی از حرکات کششی، تنفس و مدیتیشن است که می‌تواند به آرامش بدن و ذهن کمک کند.
- تنفس عمیق: تمرینات تنفس عمیق می‌توانند در مواقع اضطراب یا استرس به آرامش شما کمک کنند.
5. سازماندهی و برنامه‌ریزی
- استفاده از لیست‌ها و تقویم‌ها: لیست کارها و تقویم‌ها می‌توانند به شما در سازماندهی وظایف و برنامه‌ریزی زمان خود کمک کنند.
- تفکیک وظایف بزرگ به وظایف کوچکتر: وظایف بزرگ را به وظایف کوچکتر و قابل‌کنترل‌تر تقسیم کنید تا انجام آنها آسان‌تر شود.
- ایجاد یک فضای کاری منظم: محیط کار خود را مرتب و عاری از هرگونه شلوغی نگه دارید تا بتوانید روی کارتان تمرکز کنید.
6. تشویق و انگیزه
- اهداف واقع‌بینانه تعیین کنید: برای خود اهداف کوچک و قابل‌دسترسی تعیین کنید و با رسیدن به آنها به خود پاداش دهید.
- روی نقاط قوت خود تمرکز کنید: به جای تمرکز بر نقاط ضعف خود، روی نقاط قوت و دستاوردهای خود تمرکز کنید.
- از افراد حامی کمک بگیرید: با دوستان، خانواده یا یک گروه حمایتی صحبت کنید تا انگیزه و حمایت بیشتری دریافت کنید.
مدت زمان درمان بیش فعالی
در بسیاری از افراد، علائم بیش فعالی (ADHD) با افزایش سن به تدریج کاهش می‌یابد. به این دلیل است که مغز به طور طبیعی با افزایش سن بالغ می‌شود و توانایی تمرکز و کنترل رفتار را بهبود می‌بخشد، درمان بیش فعالی تا سن بلوغ ادامه پیدا می‌کند.
پیشگیری از بیش فعالی در کودکان
در حالی که تحقیقات در مورد علل و عوامل موثر بر اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) همچنان ادامه دارد، در حال حاضر هیچ راه قطعی برای پیشگیری از این اختلال وجود ندارد.
با این حال، برخی از عوامل خطر با افزایش احتمال ابتلا به ADHD در کودکان مرتبط هستند.
برخی از این عوامل خطر عبارتند از:
- سابقه خانوادگی ADHD: اگر یکی از والدین یا سایر اعضای خانواده مبتلا به ADHD باشد، خطر ابتلا به کودک به این اختلال بیشتر است.
- وزن کم هنگام تولد: کودکانی که با وزن کم به دنیا می آیند یا زودتر از موعد به دنیا می آیند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به ADHD هستند.
- قرار گرفتن در معرض مواد مضر در دوران بارداری یا زایمان: قرار گرفتن در معرض سموم مانند سرب یا دود تنباکو در دوران بارداری یا زایمان می تواند خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد.
- برخی از شرایط پزشکی: برخی از شرایط پزشکی، مانند زایمان زودرس یا کمبود اکسیژن در هنگام تولد، می تواند خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد.
دیدگاه طب سنتی در مورد بیش فعالی
طب سنتی بیش فعالی را به عنوان یک اختلال رفتاری مجزا مانند علم پزشکی مدرن نمی‌شناسد. در طب سنتی، به جای تمرکز بر روی تشخیص‌های خاص، بر روی حفظ تعادل در بدن و ذهن فرد تأکید می‌شود. طب سنتی معتقد است که بیش فعالی می تواند ناشی از عدم تعادل در یکی از چهار مزاج اصلی بدن (گرم، سرد، خشک و مرطوب) باشد. به عنوان مثال، گرمی و خشکی بیش از حد می تواند منجر به رفتارهای پرانرژی شود.
بیش فعالی و اختلال یادگیری: شباهت ها و تفاوت ها
بیش فعالی/کمبود توجه (ADHD) و اختلال یادگیری (LD) دو اختلال شایع رشدی هستند که می‌توانند بر توانایی فرد در یادگیری و عملکرد در مدرسه و زندگی روزمره تأثیر بگذارند.
با وجود برخی از همپوشانی ها، ADHD و LD اختلالات مجزایی هستند. در این قسمت به برخی از شباهت و تفاوت‌ها اشاره می‌کنیم:
شباهت‌ها
- هر دو اختلال می‌توانند بر توانایی فرد در تمرکز، توجه و تکمیل وظایف تأثیر بگذارند.
- بیش فعالی و اختلال یادگیری در دوران کودکی شروع شوند و تا بزرگسالی ادامه داشته باشند.
- می‌توانند بر عملکرد تحصیلی و شغلی تأثیر بگذارند.
- هر دو اختلال با درمان قابل کنترل هستند.
تفاوت ها:
- بیش فعالی بیشتر با مشکلات رفتاری مانند بی قراری، تکانشگری و عدم توجه مشخص می‌شود.
- اختلال یادگیری مشکلاتی مانند مهارت‌های یادگیری خاص مانند خواندن، نوشتن را ایجاد می‌کند.
- ADHD معمولاً با دارو و رفتار درمانی درمان می‌شود.
- LD معمولاً با آموزش‌های ویژه و استراتژی‌های یادگیری درمان می‌شود.
رابطه پیچیده بین بیش فعالی و افسردگی
اختلال بیش فعالی (ADHD) و افسردگی دو اختلال شایع سلامت روان هستند که می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر زندگی فرد داشته باشند.
در حالی که هر اختلال علائم و ویژگی‌های خاص خود را دارد، بین ADHD و افسردگی ارتباط پیچیده ای وجود دارد.
افراد مبتلا به ADHD در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به افسردگی هستند. در واقع، تخمین زده می‌شود که 20 تا 40 درصد از افراد مبتلا به ADHD در مقطعی از زندگی خود به افسردگی مبتلا می‌شوند.
دلایل متعددی برای این ارتباط وجود دارد، از جمله:
- نارسایی های عصبی مشترک: تحقیقات نشان داده است که هم ADHD و هم افسردگی با ناهنجاری‌هایی در عملکرد مغز مرتبط هستند. این ناهنجاری‌ها ممکن است شامل سطوح نامتعادل انتقال دهنده‌های عصبی مانند دوپامین و نوراپی نفرین باشد.
- عوامل ژنتیکی: به نظر می‌رسد که هم ADHD و هم افسردگی تا حدی ارثی هستند. به این معنی که اگر سابقه خانوادگی یکی از این اختلالات را دارید، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستید.
- عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند استرس، ضربه و مشکلات خانوادگی نیز می‌توانند در خطر ابتلا به ADHD و افسردگی نقش داشته باشند
سخن نهایی
اختلال بیش فعالی می‌تواند یک اختلال نهفته باشد که به دلیل بی توجهی والدین و عدم آگاهی، آسیب‌های جدی را به کودک شما در آینده وارد کند، در این نوشتار از ای سنج به صورت جامع به بررسی بیش فعالی، علائم و راه‌های درمان پرداختیم تا بتوانید در صورت وجود علائم، بهترین تصمیم را برای درمان بگیرید. در صورت شدت بالای اختلال بیش فعالی، حتما به یک متخصص برای درمان اصولی مراجعه کنید.
اصطلاحات مهم این مقاله
جهت نمایش بیشتر
اصطلاحات کلیک نمایید
سوالات متداول
-
بیش فعالی (ADHD) چگونه تشخیص داده می‌شود؟
- هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص بیش فعالی (ADHD) وجود ندارد. تشخیص معمولاً بر اساس معاینه پزشکی، مصاحبه با کودک و والدین، و پرسشنامه ها و تست های غربالگری انجام می شود.
-
عوارض جانبی درمان بیش فعالی (ADHD) چه هستند؟
- داروهای بیش فعالی (ADHD) می توانند عوارض جانبی مانند بی خوابی، از دست دادن اشتها، سردرد و درد معده داشته باشند. رفتار درمانی معمولاً عوارض جانبی کمی دارد.
-
آیا راهی برای پیشگیری از بیش فعالی وجود دارد؟
- هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری از بیش فعالی (ADHD) وجود ندارد.
